Protocollair werken geeft resultaat! (DEEL 3) - Immediate delayed implanteren
Het vervangen van een of meer bovenfrontelementen is een ingrijpende behandeling voor zowel patiënt als implantoloog. Vanuit de orale implantologie bestaan hiervoor geen duidelijke richtlijnen. Ik probeer deze behandeling volgens een eigen protocol uit te voeren. Na eerdere artikelen over immediaat implanteren in de esthetische zone én implanteren in een geresorbeerde kaak, is dit deel 3: immediate delayed implanteren met het oplossen van een complicatie.
Naar mijn praktijk krijg ik met grote regelmaat patiënten verwezen bij wie een of meer fronttanden vervangen moet worden door implantaten. Met de meeste van mijn verwijzers heb ik afgesproken dat ze, als dat tenminste mogelijk is, de patiënt doorsturen voordat het te vervangen element is verwijderd zodat ik zelf het protocol van de behandeling kan bepalen. Voor het eerste implantologisch consult neem ik ruim de tijd omdat er aan de patiënt veel valt uit te leggen. Daarnaast beoordeel ik de klinische situatie, maak ik lichtfoto’s, neem ik een CBCT-scan van de botsituatie en maak afdrukken of een intraorale scan voor studiemodellen. Op basis van deze informatie, met name de CBCT-beelden, maak ik een inschatting welke behandeling het meest geschikt is:
– Immediaat implanteren. Als er palato-apicaal van de radix voldoende alveolair bot aanwezig is en er geen grote granulomen in het bot zitten, heeft het mijn voorkeur om te extraheren, immediaat te implanteren én te provisionaliseren (zoals beschreven in TP mei van dit jaar).
– Immediate delayed implanteren. Als er grote defecten in het alveolaire bot aanwezig zijn en direct implanteren niet lukt omdat voor het implantaat te weinig initiële stabiliteit verkregen kan worden, kies ik voor deze aanpak. Het betreffende element wordt geëxtraheerd, waarna zes weken later het plaatsen van het implantaat én het opbouwen van de kaak plaatsvindt.
– Socket preservation. Na extractie wordt gelijk een botvervanger in de extractiewond aangebracht om zoveel mogelijk kaakbot te behouden. De implantaten plaats ik vervolgens vier maanden later. Deze techniek zal ik in een volgend artikel beschrijven.
recente
publicaties
Voorspelbare prothetiek
Om de zachte weefsels rondom een implantaat zo goed als mogelijk dezelfde vorm te laten behouden als het tandvlees rond de oorspronkelijke tand, moet zowel het cervicale tandvleesprofiel als het emergence profile correct zijn. In de kritieke esthetische zone doen we dit door te werken met een tijdelijke kroon op het implantaat. Vanwege de kosten wordt dit vaak achterwege gelaten bij de (pre)molaren. Als we echter voorspelbare en esthetische prothetiek willen vervaardigen, is dit wél nodig. Middels deze casus wil ik laten zien dat dit ook op een makkelijke manier gerealiseerd kan worden.
Kaakverbreding C.Q. verhoging voor implantatie- Sinusbodemelevatie via laterale opening
Ten behoeve van het plaatsen van een implantaat kan het nodig zijn de kaak te verbreden of te verhogen. In de zijdelingse delen van de bovenkaak kan door pneumatisatie van de sinus maxillaris ook een kaakholteophoging noodzakelijk zijn, alvorens de implantaten geplaatst kunnen worden in voldoende hoog bot. Hierbij wordt het membraan van Schneider van de sinusbodem losgemaakt en naar coronaal verplaatst, zodat er een gedeeltelijk lege ruimte tussen sinusbodem en membraan ontstaat: de zogenaamde sinusbodemelevatie. Deze holte kan gevuld worden met botpartikels zodat er bot in de sinusholte kan groeien. Het omhoogbrengen van dit membraan kan op twee manieren worden uitgevoerd: via een laterale opening of via een crestale benadering. Middels een tweetal casus zal ik twee technieken laten zien om een laterale opening te verkrijgen waarna het membraan van Schneider met een minimum aan risico op beschadiging omhooggebracht kan worden.
Immediate implantaatplaatsing in de zijdelinge delen na extractie - Osseodensificatie van de osteotomie in de extractiealveole
Een van de uitdagingen van implantaatreconstructies is het behouden van de harde en zachte weefsels, dan wel het reconstrueren hiervan. Het plaatsen van een implantaat direct na extractie met botaugmentatie in de extractiealveole, is een methode van behoud waarbij de initiële stabiliteit van het implantaat essentieel is. In deze casus beschrijf ik hoe je in een lastige extractiealveole door middel van densificatie van de osteotomie een hoge initiële stabiliteit en ISQ-waarde kan bereiken.