Een geïmpacteerde hoektand: hoe te implanteren?
Een geïmpacteerde hoektand kan op volwassen leeftijd het plaatsen van een implantaat lastig maken, doordat de hoektand in de weg zit. Het verwijderen van zo’n hoektand is lastig en zal gepaard gaan met botverlies. In de volgende casus wil ik door driedimensionale planning en het gebruik van piëzo-elektrische chirurgie een minder invasieve behandeling beschrijven en laten zien dat we voorspelbaar tot een esthetisch resultaat kunnen komen.
Het bij een patiënt tijdig diagnosticeren van een geïmpacteerd element en deze patiënt op jonge leeftijd doorsturen voor orthodontische behandeling is belangrijk, zodat een orthodontist middels een bracket het element naar de juiste positie in de mond kan geleiden. Deze behandeling zal makkelijk gaan op jonge leeftijd, maar wordt naarmate de patiënt ouder is lastiger tot uiteindelijk onmogelijk. Er zijn situaties denkbaar dat een patiënt met een geïmpacteerde cuspidaat in situ blijft doorlopen. Mogelijk is ook dat het hengelen van een hoektand met een slotje niet lukt, omdat de geïmpacteerde cuspidaat ankylotisch is. Als een melkhoektand dan op volwassen leeftijd verloren gaat kan de patiënt, bij een gezonde dentitie, kiezen voor een kroon op implantaat. Ondanks dat de aanwezige gebitselementen geen contact houden met een geïmpacteerde cuspidaat, doordat deze in de meeste gevallen aan palatinale zijde ligt en de radices van de overige dentitie aan vestibulaire zijde, ligt deze wel fors in de weg voor een implantaat. Dit komt doordat een implantaat naar palatinaal geplaatst moet worden voor behoud van voldoende bot en zachte weefsels labiaal van het implantaat. Het is daarom van belang, alvorens de geïmpacteerde hoektand te verwijderen, om eerst goed te plannen waar de geïmpacteerde cuspidaat precies gelegen is in zowel labiopalatale als in caudaal-coronale richting en wat de relatie is met de radices van de naastliggende elementen. Vervolgens moet er een incisie-ontwerp gemaakt worden en bepaald worden waar en hoeveel corticaal bot verwijderd moet worden om toegang te krijgen tot de kroon en radix van de geïmpacteerde cuspidaat. Middels piëzo-elektrische chirurgie en bijbehorende extractiepiëzo-tips kan de cuspidaat verwijderd worden met zo min mogelijk verlies van bot. Daarna moet immers de kaak weer opgebouwd worden, zodat na genezing een implantaat geplaatst kan worden.
recente
publicaties
Voorspelbare prothetiek
Om de zachte weefsels rondom een implantaat zo goed als mogelijk dezelfde vorm te laten behouden als het tandvlees rond de oorspronkelijke tand, moet zowel het cervicale tandvleesprofiel als het emergence profile correct zijn. In de kritieke esthetische zone doen we dit door te werken met een tijdelijke kroon op het implantaat. Vanwege de kosten wordt dit vaak achterwege gelaten bij de (pre)molaren. Als we echter voorspelbare en esthetische prothetiek willen vervaardigen, is dit wél nodig. Middels deze casus wil ik laten zien dat dit ook op een makkelijke manier gerealiseerd kan worden.
Kaakverbreding C.Q. verhoging voor implantatie- Sinusbodemelevatie via laterale opening
Ten behoeve van het plaatsen van een implantaat kan het nodig zijn de kaak te verbreden of te verhogen. In de zijdelingse delen van de bovenkaak kan door pneumatisatie van de sinus maxillaris ook een kaakholteophoging noodzakelijk zijn, alvorens de implantaten geplaatst kunnen worden in voldoende hoog bot. Hierbij wordt het membraan van Schneider van de sinusbodem losgemaakt en naar coronaal verplaatst, zodat er een gedeeltelijk lege ruimte tussen sinusbodem en membraan ontstaat: de zogenaamde sinusbodemelevatie. Deze holte kan gevuld worden met botpartikels zodat er bot in de sinusholte kan groeien. Het omhoogbrengen van dit membraan kan op twee manieren worden uitgevoerd: via een laterale opening of via een crestale benadering. Middels een tweetal casus zal ik twee technieken laten zien om een laterale opening te verkrijgen waarna het membraan van Schneider met een minimum aan risico op beschadiging omhooggebracht kan worden.
Immediate implantaatplaatsing in de zijdelinge delen na extractie - Osseodensificatie van de osteotomie in de extractiealveole
Een van de uitdagingen van implantaatreconstructies is het behouden van de harde en zachte weefsels, dan wel het reconstrueren hiervan. Het plaatsen van een implantaat direct na extractie met botaugmentatie in de extractiealveole, is een methode van behoud waarbij de initiële stabiliteit van het implantaat essentieel is. In deze casus beschrijf ik hoe je in een lastige extractiealveole door middel van densificatie van de osteotomie een hoge initiële stabiliteit en ISQ-waarde kan bereiken.