Herstel van gebitsharmonie bij een schisispatient- Een ontbrekende laterale incisief en papil
Het in harmonie brengen van een bovenfront kan een uitdaging zijn bij een schisispatiënt. Doordat daar twee fissura niet correct aan elkaar gegroeid zijn, kan deze afwijking, naast invloed op de ontwikkeling van de lip en de kaak, ook een directe weerslag op de gebitselementen hebben. Dat is het geval met de 51-jarige patiënte van deze casus, die zich meldt met de vraag of de linker- en de rechterzijde van haar bovenfront met elkaar in harmonie kunnen worden gebracht. Ze heeft al lang moeite met de bestaande esthetiek, en verzoekt nu om informatie over de mogelijkheid van een corrigerende ingreep. Die is echter om meerdere redenen niet eenvoudig, zal uit onderstaand verslag blijken. Met behulp van een zo nauwkeurig mogelijke ‘backwards planning’ en regelmatig overleg met de tandtechnicus heb ik haar wens zo goed als mogelijk proberen te realiseren.
Als restauratief tandarts krijg ik regelmatig patiënten met afwijkende en/of ontbrekende gebitselementen die om correctie van de esthetiek of herstel van de harmonie vragen. Soms gaat het om ontbrekende elementen of elementen met een afwijkende vorm, bijvoorbeeld door ongelijke gingivalijnen of ontbrekende papillen. Deze elementen kan ik direct restaureren met composieten of met adhesieve indirect vervaardigde restauraties. Dit laatste heeft als voordeel dat de restauraties buiten de mond vervaardigd worden, waarbij de keramiek in de natuurlijke en harmonieuze kleurschakering en translucentie opgebakken kan worden door die van de aanwezige elementen te kopiëren. Een nadeel van deze techniek is echter dat er hard weefsel afgeslepen moet worden om voldoende ruimte te maken voor het porselein.
recente
publicaties
Voorspelbare prothetiek
Om de zachte weefsels rondom een implantaat zo goed als mogelijk dezelfde vorm te laten behouden als het tandvlees rond de oorspronkelijke tand, moet zowel het cervicale tandvleesprofiel als het emergence profile correct zijn. In de kritieke esthetische zone doen we dit door te werken met een tijdelijke kroon op het implantaat. Vanwege de kosten wordt dit vaak achterwege gelaten bij de (pre)molaren. Als we echter voorspelbare en esthetische prothetiek willen vervaardigen, is dit wél nodig. Middels deze casus wil ik laten zien dat dit ook op een makkelijke manier gerealiseerd kan worden.
Kaakverbreding C.Q. verhoging voor implantatie- Sinusbodemelevatie via laterale opening
Ten behoeve van het plaatsen van een implantaat kan het nodig zijn de kaak te verbreden of te verhogen. In de zijdelingse delen van de bovenkaak kan door pneumatisatie van de sinus maxillaris ook een kaakholteophoging noodzakelijk zijn, alvorens de implantaten geplaatst kunnen worden in voldoende hoog bot. Hierbij wordt het membraan van Schneider van de sinusbodem losgemaakt en naar coronaal verplaatst, zodat er een gedeeltelijk lege ruimte tussen sinusbodem en membraan ontstaat: de zogenaamde sinusbodemelevatie. Deze holte kan gevuld worden met botpartikels zodat er bot in de sinusholte kan groeien. Het omhoogbrengen van dit membraan kan op twee manieren worden uitgevoerd: via een laterale opening of via een crestale benadering. Middels een tweetal casus zal ik twee technieken laten zien om een laterale opening te verkrijgen waarna het membraan van Schneider met een minimum aan risico op beschadiging omhooggebracht kan worden.
Immediate implantaatplaatsing in de zijdelinge delen na extractie - Osseodensificatie van de osteotomie in de extractiealveole
Een van de uitdagingen van implantaatreconstructies is het behouden van de harde en zachte weefsels, dan wel het reconstrueren hiervan. Het plaatsen van een implantaat direct na extractie met botaugmentatie in de extractiealveole, is een methode van behoud waarbij de initiële stabiliteit van het implantaat essentieel is. In deze casus beschrijf ik hoe je in een lastige extractiealveole door middel van densificatie van de osteotomie een hoge initiële stabiliteit en ISQ-waarde kan bereiken.